Seni sevmek işte böyle bir şey!..

    Neler öğretmedi ki bana?

  
   Sevginin amacı birisi için "mükemmel" olmak değildir. Seni mükemmel olmaya en çok yaklaştıracak insanı bulmaktır… 

   O sensin işte!..

   Hayatımda ilk defa seni bu kadar değerle sevmeyi öğrendim çünkü sevdikçe kendimi hissettiğimi öğrendim.

   Affetmenin de ne olduğunu anladım ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm.

   Bu gün geçmişime baktığımda pişmanlığımdan üzülmediğimi gördüm bunları ben yaşadım çünkü.

   Birisini hatırlamanın aslında küçük bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.

   Aslında bana değer veren insanların çok yakınımda olduğunu, fakat gözlerim hep uzaklarda olduğunu için onları fark etmediğimi anladım.

   Birisini kırdıktan sonra özür dilemenin aslında beni ben yaptığını anladım.

  “Sen benim için önemlisin!”cümlesinin verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.

   Bir yerden sonra kelimelerin mânâ ifade etmediğini biliyorum.

   Sokakta yürürken, evde otururken ve sessizce içimdeki sevgimi yaşarken birinin de beni düşündüğü duygusu beni ne kadar mutlu ettiğini biliyorum.

   Mutlu olmanın aslında minik bir kuşun ötüşünü duymak ve o anı yakalamak kadar basit olduğunu anladım.

   Kaçırdığım fırsatların aslında bana yeni fırsatlar oluşturduğunu gördüm.

   Yıldızların ve ayın benim için parladığını görmeyen gözlerim gün geldi hayatımdan kayan yıldızların gömüldüğü maziyi unutması gerektiğini anladım.

   Bakışların kelimelerden daha önemli olduğunu ve yalan söyleyemediklerini anladım.

   Hayatımda yanımda görmek istediklerimi, hep yanımda göreceğim çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.

   Telefonlardaki, 160 karakterine üzüntünün, mutluluğun, sevinçlerin, yıkılmışlığın, yıkıntının sığdığını gördüm.

   Yaşamanın yaşamaya değer olduğunu ve istersem mutlu olacağımı öğrendim.

   İşte, seni sevmek böyle bir şey olsa gerek!..

   Betül