iyi insan, iyi dost!

İyi insan, iyi dost!

Bu gün içimden sana iki satır sevgi yazmak geldi. Çok uzaklarda bir yerde, bir yürek kadar yakın, sıcacık bir merhaba! Son zamanlarda o kadar ihtiyaç duyuyorum ki dost, birkaç paylaşıma ve birkaç güzel söze...

Şimdi henüz duygularım bu kadar sıcakken hemen yazmaya koyulan bu kalem ve bu satırlar (eskiden olduğu gibi) belki dostane bir paylaşımın kapısını aralar. İşte o kapıdan girdiğimde gülümse ve ellerini uzat. Pek uzun zaman olmadı görüşmeyeli ama, o kadar çok şey var ki, anlatacak. Lakin çok şeylere değil özdeki şeylere dokunmak lazım dost.

Biliyor musun, bir zamanlar benim çok sevdiğim onbeş yıllık bir dostum vardı. Biz onunla herşeyi, hatta bir lokmayı bile paylaşmıştık. Yüreğimizde öyle büyük bir dost!luk vardı ki; görüşmeden duramazdık. Sonra, bir gün, ansızın bana, "ben kanserim!" dedi:

Buz gibi olmuştum. o yaşadığımız onbeş yıl birden uçup gidivermişti. Ben onu kardeşçe! arkadaşça! dost!ça çok sevmiştim.

O günden sonra da onu bir daha görmedim...

İçim acıdı, yandı yüreğim ama görmedim!..

Ağır hasta yatağında yatarken, nedense görmek istemedim!..

Ara ara hatırlarım o olayı ve yüreğimin bir köşesi acır. Keşke hastalığını benden gizleseydi! derim ve öfkelenirim:

Bugün onu, son görüşümün yıldönümü.

Hayatım uzun bir yoldan geldi, gidiyor sesizce, Zaman aşıyor bazen beni.

Yaşamımın artık çok fazla yeniliğe gücü yok, geçen, kaybolan her şeye bir yenisini eklemekte yaşam. Ama, bir tek dostu ekleyemiyor.

Ama ben güçlüyüm dost, yüreğimde hala sevgi var, hala umutlar var ve hala ulaşmak istediklerimin hayali var. Biliyor musun dost, sevdiklerimden ayrı iken sanki hiç geçmemiş zaman, olduğu yerde mihenk taşı.

Bu, geçen uzun yıllar zarfında o kadar yargıladım ki kendimi, öfkem geçti artık. İçimde ki acıda hafifledi. Biliyorum ki, kader kendi seçimlerimiz. Hiçbir şeye isyan yok, hiç kimseden öç almak yok, hele geçmişi aklamaya çalışmak hiç yok. Yaşamda yaşadığımız her şey bir tecrübe değil mi?

Oralarda sen neler yapıyorsun şimdi dost? Bir yaşamın var senin elbet. Elbette sen gene olduğun gibi hep güçlüsündür. Bilirim ki, dostlarından ayrı olmak zedelemez seni benim kadar. Sen oralarda ufukta bir gemi gördüğünde, geminin limana yanaşmasını beklersin. Benim gibi ufukta gördüğün gemiye yüzmeye çalışmazsın.

Şu satırlar sana ulaştığında ve okumaya başladığında kim bilir belki ben de, bir gemiye ulaşmış olacağım.

Şimdilik bu kadar dost.

Sen hep yerinde kal dostların en yüreklisi.

Betül