iyi insan, iyi dost!
İyi insan, iyi dost! Bu gün içimden sana iki satır sevgi yazmak geldi. Çok uzaklarda bir yerde, bir yürek kadar yakın, sıcacık bir merhaba! Son zamanlarda o kadar ihtiyaç duyuyorum ki dost, birkaç paylaşıma ve birkaç güzel söze... Şimdi henüz duygularım bu kadar sıcakken hemen yazmaya koyulan bu kalem ve bu satırlar (eskiden olduğu gibi) belki dostane bir paylaşımın kapısını aralar. İşte o kapıdan girdiğimde gülümse ve ellerini uzat. Pek uzun zaman olmadı görüşmeyeli ama, o kadar çok şey var ki, anlatacak. Lakin çok şeylere değil özdeki şeylere dokunmak lazım dost. Biliyor musun, bir zamanlar benim çok sevdiğim onbeş yıllık bir dostum vardı. Biz onunla herşeyi, hatta bir lokmayı bile paylaşmıştık. Yüreğimizde öyle büyük bir dost!luk vardı ki; görüşmeden duramazdık. Sonra, bir gün, ansızın bana, "ben kanserim!" dedi: Buz gibi olmuştum. o yaşadığımız onbeş yıl birden uçup gidivermişti. Ben onu kardeşçe! arkadaşça! dost!ça çok sevmiştim. ...