Sevgiliye Mektup

  
Biliyor musun sevgili, sen belki de bu mektubu sana yazdığımın farkına varmadan  okuyacaksın. 

Yaşadığım onca sıkıntının bütün korkunçluğu sadeliğinde gizli olan duygularım o kadar net ki…

Yorgunluğumda, bıkkınlığımda, yenilmişliğin tam kıyısına geldiğimi hissettiğimde, beni sadece sen, bana dokunarak iyileştirebileceksin biliyorum.

Dokunmadan, hatta bazen seni görmeden hissettiğim, bedeninin bana huzur veren o yumuşak sıcaklığını istiyorum. 

Yalnızım!..

Kendimi  ara ara çok yalnız hissediyorum ki, bu yalnızlıktan da kötü. Benim yalnızlığımı ve kendimi yalnız hissetmemin yalnızlıktan da kötü olduğunu anlayacak senden başka kimsem yok ki...

Belki de sen hiç anlamayacaksın beni.

Biliyor musun sevgili? Sen bu yazılanları  okurken, ben yazdıklarımın hepsini muzip gülüşümle reddedeceğim. Beni gördüğünde biliyorum ki, gördüğünün bu satırları sana yazan kadın olduğuna inanmayacaksın.

Sana duyduğum aşkı, özlemi ve bunları duymanı istemediğim için, yüreğimin taa derinlerine atıp orada saklayacağım.Yüzüme baktığında satırlarımdan bir iz bulamayacaksın. Onlar orada olmayacak çünkü. Sana nasıl yalvardığımı hiç duymayacaksın. Sıradan girdiğimiz bir muhabbet saklayacak o yalvarışı…

Sevgili, bütün bunlara hiç aldırmadan bana sarılmanı bekleyeceğim. Dışarı çıkıp, aralarında dolaştığım bir dolu insanlar içinde benim yalnızlığımı gören ve kendimi yalnız hissetmemin yalnızlıktan da kötü olduğunu bilen bir tek sen varsın. 

O kadar yalın ki duygularım...


Seni göremezsem, sesim senin sesine değmezse ve bana bir daha dokunmazsan işte o zaman korkarım sensiz ve sonsuz boşluğa yapayalnız düşeceğimden.

Beni sımsıkı tut, beni her şeye rağmen sımsıkı tut...


Sakın bırakma sevgili olur mu?