Ve Bugün Bayram.
Bayram
sabahlarını hiç sevmem.
Bayram sabahları yataktan hiç kalkasım gelmez ama inadına sabah ezanında uyanırım ve düşüncelerimle çocukluğuma gider gelirim.
Babamın aldığı
elbise, yandan bağcıklı ve ponponlu beyaz çorap ve kırmızı rugan ayakkabı.
Günler öncesinden
yatağın başucunda koyar, babaannemin,
"Haydi kalkın bu gün bayram sabahı, babanız namazdan gelecek!" sesiyle uyanır apar
topar kalkar ve babamızı beklerdik.
Bizim çocukluğumuzda, bayram sabahları yemek yenirdi. Annem bir gün öncesinden hazırlığını yapar, bayram sabahı bizler kalkmadan, çorba, et, pilav ve tatlıyı hazırlar sofrayı kurardı.
Bizim çocukluğumuzda, bayram sabahları yemek yenirdi. Annem bir gün öncesinden hazırlığını yapar, bayram sabahı bizler kalkmadan, çorba, et, pilav ve tatlıyı hazırlar sofrayı kurardı.
Babamızın,
namazdan gelmesiyle sofraya oturulur
yemekler yenir ve sonrasında
bayramlıklar giyilir el öpülür, akraba ziyaretlerine çıkılırdı.
Şimdi, her şey ne
kadar farklı.
Ana, baba
yok!.. Kardeşlerin her biri bir yerde. Derin bir yalnızlık!..
Ne yapacağım gene bu bayram sabahında? Önce kahvaltı edeceğim binbir türlü anılarımla. Sonra, beklemeler
başlayacak!..
Önce kim arar
acaba? Kulağım telefonun veya kapının zilinde. Birkaç komşu çocuğu gelir şeker
toplamaya erken saatte. Onlar için, günler öncesinden şeker alıp hazırladım. Bir kaç mendil içine birer lira koyup bağladım ve
şekerle birlikte veririm sevinsinler.
Ve bugün bayram!
Bugünün tek
farkı; yalnızlığımı daha derinden hissetmem.
Ey, yaşanması
gereken hayat. Bayram şimdi benim için ne ifade ediyor veya sizler için?
Bayramlıkları
giymek, herkesle bayramlaşmak, büyük- küçük demeden kaynaşmak. Bu mu bayram?
Yaşanılan en
güzel bayramlar, çocuklukta kaldı. Bayramlar, ana baba, babaanne ve kardeşlerle yaşananınca güzelmiş.
Kulağım,
duymasını istediğim seslerde. Belki bir telefon belki bir kapı zili.
Umarım, hepinizin
kulağı bu seslerle dolu dolu olur.
Nice güzellik
dolu bayramlar sizlerin olsun.
Betül
Yorumlar
Yorum Gönder