Bu gün senin ölümünün 7.yılı.

   Sensiz olmuyor anne, özlüyor ve arıyorum varlığını.

   Ah be anne, seni düşündüğümde hiç gülüşünü hatırlamıyorum; hiç gülmezdin ki!  Bir gün bile.

   Hem haberin var mı? Bir gün kimseye ihtiyacım yok diye böbürleniyorum, diğer gün "keşke annem olsaydı!” diyorum içten içe ağlamalarımın arasında. Ah!  Anne o kadar zor ki, sen de çok iyi bilirsin bu acıyı, sen de annesiz kaldın çünkü. Bende senden kalanlarla paylaşıyorum acını yıllardır. Anne korkuyorum, sonumun ne olacağından, yalnızlıktan, hastalanmaktan, itilip kakılmaktan, hor görülmekten her şeyden korkuyorum. Sen gene şanslıydın. Hepimiz seninle ilgilendik yanında olduk. Tüm anneli şarkıları dinlerken yokluğunda, seni unutamıyorum. Ben seni istiyor, seni özlüyorum. Son zamanlarda en çok '' Ah annem olacaktı şimdi yanımda...'' diyorum. "Annem sağ olsaydı bana bir şey olmazdı diyorum. Ne kadar saçma. Kimin annesi ölümünün sonuna kadar yanında ki!  Sonra bakıyorum geçmişteki kendime aslında oldukça ucuz atlamışım bu ölüm acısını. Hiç de fena gitmiyorum ama özlem oluyor işte yine de.

Dön deme şansımız da yok. Öyle bir aceleyle gittin ki, dünyanın derdinden, kasavetinden bir an önce uzaklaşmak ve derin dinlenmeye çekilmek ister gibi. Nasıl bir yerdir orası bilmiyorum. Belki her an her yerde, belki de hiçbir yerdesin. Çocukluğumuzda, ölüm üzerine çevrilmiş bazı filmler seyrederdik bir insanın sevdiği birinin ölümüyle başlardı ve sonra ölen kişi geri dönerdi  ve çok mutlu olurduk  sanki hiç ölmemiş gibi. İtiraf ediyorum ki bazen derin nefes alıp ah keşke...Dediğim oluyor. Bencillik kokan nefesler işte. Öyle ya, belki dünyada göremediğin huzuru buldun gittiğin yer de?  Ölümüne baktığım ilk o anı hiç unutamadım. O kadar yorgun bir yüzün vardı ki, sanki derin bir uykuya dalmıştın. Sessizce bakmıştım sana rahatsız etmemek için.

“Hani olsaydı ne olurdu?” Dediğimiz durumlar vardır ya. İşte konu sen olunca meraktan çatlıyorum ben. Sağ olsaydın ne olurdu, ne olacaktım, ne olacaktık? Hiç. Değişen hiçbir şey olmayacaktı. Sen daha çok yaşlanacaktın ben de ardından gelecektim.

Bu yıl da benden bu kadar. Kapatıyorum bilgisayarımı. Başımda zonklamaya başladı.

Biliyorum ölmek için yaşıyoruz hepimiz...

 Eh o halde : Zamanı geldiğinde görüşürüz.

Küçük kızın Betül