Güzel Şeyler!

Bu Gün Benim Günüm Olmalı.

Bu günü, doyasıya kendimce yaşamalıyım...

Ayağıma spor ayakkabılarımı giyip, en ücra yerlerde yürümeliyim...Yakınımızda ki köyün kenarından akan ufak bir dere kenarında mesela...

Sevdiklerimi düşünmeliyim...Önce, babamı sonra annemi...

Kaybedeli uzun yıllar olsa da; annemle babamın anılarını tazelemeliyim...

Babamın bana, "guzummm, Betul'ummm" diye seslenişini, annemin şevkatli yüreğini düşünmeliyim...

Çocukluğumu geçirdiğim, "Şıhlar Sokağı'ında" ki komşularımızı, okul ve oyun arkadaşlarımı da düşünmeliyim...

Susadığım zaman, eve gitmek yerine, bir komşu yenge'nin kapısını çalıp bir bardak su istediğimi de...

Ha, bir de komşu çocuklarıyla oyun oynarken yaptığımız kavgaları da...

Çocukluğumu geçirdiğimiz evin satılışını, yerine yıkılıp yeni bir bina yapıldığını, ama o sokaktan altı yıldır geçmediğimi de düşünmeliyim...

Bu gün hep çocukluğumu düşünmeliyim...

Sevdiklerimi telefonla arayıp hatırlarını sormalıyım bu gün...

Hayatın, yaşamın ne kadar değerli olduğunu düşünüp bir kez daha mutlu olmalıyım...

Gökyüzündeki bulutları seyredip, yemyeşil ağaçların üzerinde şarkılar söyleyen kuşların, ufak ufak akan derenin şırıltılı sesini dinlemeliyim...

Parkta oturup dinlenen, çevreyi seyredip vakit öldüren yaşlıları da seyretmeliyim...

Bu gün benim olmalı...

Bu günü, anılarımla dolu dolu yaşamalıyım...

Yüreğimde ki sevgileri, taaa, derinlere indirip iyice yerleştirmeliyim...

Hayal gibi yaşanan, aşk'ı değil, gerçek sevgileri düşünmeliyim...

Düşündüğüm insanlar; anamın adı AZİME, ATATÜRK'ÜN anası ZÜBEYDE!..olmalı...

Ben bu günü doyasıya yaşamalıyım!..

Betül