Çöngün Fatma Öyküsü.

Çok gariptir hayat çok!..

İnsanoğlu ağlayarak gelir dünya'ya ve ağlayarak da gönderilir öbür dünya'ya...

Çok gariptir hayat çok!..

Bazen gülersin,bazen ağlarsın ama sonunda gene yaşlanırsın. Ufacık  umutlar bir  insanı hayat'a bağlar.

Ümit ederiz hep mutluluğu.Garip olan hayat bazılarımıza cok cömert bazılarımıza ise cimri davranır...

Çok gariptir hayat çok!..

Masum bir bebek dünyaya gelir ve dünyaya gelir gelmez,  anasına babasına "hoşça kal!" der. Veda eder daha hayata atılmadan ailesine. Oysa; anası babası ona "hoşgeldin hayatımıza!" demiştir.

Anasıyla, babasıyla beraber  büyüyen çocuklar ne kadar  şanslıdır. Bu şansı ne yazık ki hiç birimiz çocukken anlamayız. Ancak, yitirdikten sonra anlarız.

***********************************

Yıllar yıllar öncesinde, Afyonun Sandıklı ilçesinde  Fatma isminde bir köy kızı yaşamış.

Henüz mini miniyken, anne ve babasını kaybetmiş Fatma. Yaşadığı köyün halkı tarafından büyütülmüş,ve çok güzel bir genç kız olmuştur.İnce uzun  narin mi narin,  badem gözlü sırma saçlı güler yüzlü Fatma'cığı herkes çok severmiş.  Küçücük yaştan beri her işe koşan Fatma, büyüyünce de etrafa yük olmamak için, çiftini kendi sürer ekinini kendisi biçer,harmanını kendisi kaldırır. Dağdan yakacak odununu bile kendisi getirirmiş. Tez zamanda ünü çevre köylere kadar yayılmıştır Fatma'nın. Herkes bu kızı kıskanır olmuş. Fatma cesur mu cesur, çalışkan mı çalışkanmış.

 Fatma Bayram ve düğünlerde, çok güzel oyunlar sergilermiş. Döne döne, çöke çöke oyunlar sergilediği için bu kıza, çevre halkı Çöngün Fatma derlermiş. İşte böyle güle oynaya geçen günlerden sonra: Fatma yalnız yaşadığı için kendini güven altında tutmak, kötülere fırsat vermemek amacıyla iki kama taşırmış. Kama'ların birini ayağındaki yün çorabın içinde diğerini de belindeki kuşağın içinde saklarmış. Fatma'yı kıskanan çevre köylerin gençleri; nasıl oluyor da bu kız kimseden korkmuyor. Şunu bir sıkıştıralım da görsün diye fırsat kollarlarmış.

Günlerden bir gün dağa odun kesmeye gittiğinde yakın köylerden üç delikanlı ormanın içinde, Kanlıdere mevkiinde Fatma'nın yolunu keserler. Alaycı ve tiksindirici sözlerle Fatma'yı sıkıştırmaya başlarlar. Fatma her ne kadar yalvarıp yakardıysa da bu gençlerden tatlılıkla kurtulamayacağını anlar. Çok güzel kullandığı kamasını belinden çıkararak en yakın delikanlıya atar. Kalbinden kamayı yiyen delikanlı oracıkta can verirken, diğer kamasını da çarığının arasından çıkararak ikincisini de vurur.

Bu vaziyeti gören delikanlıların üçüncüsü, oradan hemen kaçar. Köye gelip olayı, ölen arkadaşlarının ailelerine anlatır. Bu acı haberi alan köylüler öbek öbek dağın yolunu tutarlar. Olay yerinde iki kurbanın başında ağlayan Fatma, diğer adıyla Çöngün Fatma o anda köy tarafından gelen köylüleri görünce yaptığı işin kötü bir olay olduğunu, köylülerin yüzüne nasıl bakacağını düşünerek, baltasını ve ekmek çıkınını alır, ormana doğru giden yolda kayıplara karışır. O günden sonra Çöngün'ün izine rastlayan olmaz. O zamandan bu zamana türküsü söylenmekte,oyunu oynana gelmektedir.

Çöngünün uykusu yoktur

Kimseden korkusu yoktur

Hep söylenenler bana

Benim günahım yoktur

Kalay'ı vurdum yere

Yıkılsın kanlı dere

Çok yalvardım olmadı

Geldik kanlı yere

Kaynak:www.turkuyurdu.com