Hastane Önünde İncir Ağacı

    Türkünün Yöresi: Akdağmadeni

  

   Akdağmadeni, yüksek bir yamacın eteğinde, selvi ve çam ağaçlarının arasında kurulmuş şirin  bir ilçemiz.

   Bu şirin ilçemizde, yıllar yıllar önce,iki komşunun aynı anda çocukları dünyaya gelir. Birisinin oğlu, diğerinin kızı olur. Bu iki aile birbirlerine o kadar bağlıymış ki; bu bağlılıklarının ömür boyu sürmesi için, yeni doğan çocuklarını "beşik kertmesi" yapmışlar.

   Gel zaman- git zaman, çocuklar büyümüş...Erkek çocuk, yakışıklı mı yakışıklı, efendi mi efendi, Yiğit bir delikanlı olmuş...Anasının biricik kuzusu, sözlüsünün da en değerlisi...Çok saygılıymış yiğidimiz, büyüklerinin önünde, başını bile kaldırmaz, yere bakarak konuşurmuş.Hele sözlüsüne, o kadar iyi davranırmış ki, güzel kız, "inşallah bu sevgi ve saygısı ömür boyu sürer" dermiş.

   Kızımızda, büyüyüp serpilince, daha bir güzel olmuş. Çevredeki delikanlılar, "neden beşik kertmesi yapmışlar ki?" onu ben alırdım demeye başlamışlar. Ama, kısmet bizim  yakışıklı yiğit oğlumuza imiş.

   Yıllar gelmiş- geçmiş, ve yiğidimiz askere gitmiş:

   Güzel kız, günlerce ağlamış, hasret türküleri söylemiş, ağıtlar yakmış ve günleri saymaya  başlamış.

   Kötü haber tez gelir derler ya hani, aynen öyle olmuş...Yiğit delikanlı, askerde verem'e yakalanmış.Hava değişimi olarak, Akdağmadeni'ne gelmiş.

   Gelmesine gelir de, kızın ailesi, hastalık bulaşır diye görüşmelerine izin vememiş.

  

   Genç yiğidimiz içi buruk, çaresiz her şeyi  kabullenmiş.

   Tedavi için İstanbul'da hastaneye yattığında, pencereden gördüğü incir ağacından aldığı ilhamla aşağıdaki türküyü söyler.Yakalandığı amansız hastalıktan kurtarılamayarak hastanede ölür.

   Ailesi cenazesini Yozgat'a getiremez, İstanbul'da kalır.

   Onun ölümünden sonra; güzel kızın durumu ne olmuş? bilen yok.

   1953 yılında derlenen bu türkü, o zamandan  beri Anadolu insanımızın dilinden hiç düşmemiş.

  

Hastane Önünde İncir Ağacı

Hastane önünde incir ağacı (Annem ağacı)

Doktor bulamadı bana ilacı (Annem ilacı)

Baş tabip geliyor zehirden acı (Annem vay acı)

Garip kaldım yüreğime dert oldu

Ellerin vatanı bana yurt oldu

Mezarımı kazın bayıra düze (Annem vay düze)

Yönünü çevirin sıladan yüze (Annem vay yüze)

Benden selam söylen sevdiğinize (Sevdiğinize)

Başını koysun karalar bağlasın

Gurbet elde kaldım diye ağlasın

Nida Tüfekçi

Akdağmadeni

Kaynak:www.turkucu.net