Kardeşim Benim

     Biliyor musun bal renkli gözlüm bu gün ayın kaçı? Hangi mevsimdeyiz? Bahar mı, kış mı, sonbahar mı, yaz mı? İnan ki farkında değilim. Sıla ne yana düşer, gurbet ne yanda? Nerdeyim, nasılım? Bilmiyorum…
     Derdim, kederim ne biliyor musun yanıtını? Neşemi, sevincimi, yaşama gücümü yitirdim. O çoşkulu, mutlu, umutlu günlerimizi, kavgalarımızı ne çok özlüyorum. Öylesine bir özlem ki bu; ne sen sor, ne ben söyleyeyim. Sevdiklerim özlediklerim ve bana dost olanların her biri başka bir yerde, hiçbirine kavuşamıyorum.
     Dalları rüzgârlardan kopmuş bir ağaç gibiyiz bal renkli gözlüm. Her dalımız bir yerde, çocukluğumuzu, ilk gençliğimizi, memleketimi ne kadar özlüyorum biliyor musun?
     Yüreğimdeki yangını, gözlerimdeki hicranı hiç sorma bal renkli gözlü kardeşim. Acılarımı kimsesizliğime yükleyip, uzayıp giden yollara düştüm. Yorgun, yetim, öksüz, yaralı… Özledim seni, yaktım kendimi. İçimde bir yangınla çıktım yola. Kardeşime şiirler yazmak, şarkılar, türküler söylemek ibadetim oldu. Kavuşmak ise en büyük isteğim.
     Bu kan bağı olmasa bal renkli gözlüm, içimde biriktirdiğim bu yangın olmasa, dolmasa iliklerime kardeş hasreti, bu yangın yüreğimi sarmasa, avuçlarımı yakmasa bu ateş akar mı damarlarımdan ki kan? Bir gün kavuşmak hayali olmasa nasıl dayanılır bu yaşama, bu kimsesizliğe, bu gurbete, bu hasrete bal renkli gözlü kardeşim.
     Üç gün sonra, görüşeceğiz gene. Sana sımsıkı sarılacağım, şakalar yapacağım gene. Selamlar getireceğim, sevgiler ve özlemler.
     Sonra; çok az vaktimizin kaldığını konuşup, çocuklar gibi sevineceğiz.
     Seni çok seviyorum bal renkli gözlü kardeşim.
     Görüşmek üzere sevgiyle kal.
     Ablan 
     Betül